Ik (’94) ben zelf opgegroeid met twee ouders met psychische problematiek en dus ook een volwassen KOPP. Dit zorgde bij ons thuis voor veel spanning, zorgen en onveiligheid. Ik was vooral aan het overleven (dat had ik toen nog niet door) en had het gevoel dat er geen oog was voor wie ik was en wat ik nodig had. Hierdoor voelde ik mij afgewezen en eenzaam. Als gevolg van mijn jeugd loop ik in mijn volwassen leven nog regelmatig tegen dingen aan, bijvoorbeeld op werkgebied of in relaties. Dan wordt weer even duidelijk dat ik bepaalde dingen heb gemist vroeger. Bovendien heb ik nog regelmatig last van het Met Zonder Ouders- gevoel en blijft het soms lastig om om te gaan met een ouder met wie het niet goed gaat. Ik vind het een hele zoektocht om uit te vogelen hoe ik met dit alles om moet gaan.

Je kunt je eigen pad bewandelen

Sinds ik bewust bezig ben met dit stukje van mij gaat het veel beter met mij. Het contact met lotgenoten dat ik door Met Zonder Ouders heb gevonden heeft mij veel gebracht. Ik begrijp beter wat de impact van mijn jeugd is geweest en voel mij eindelijk niet zo alleen en ‘anders’ meer. Daardoor kan ik met meer compassie naar mezelf kijken. Ook weet ik nu veel beter wat mij kan helpen in mijn proces en schaam ik mij minder voor mijn situatie. Dat gun ik jou ook en daarom heb ik de Met Zonder Ouders Community opgezet. Nu kun jij ook ervaren dat het helend is om lotgenoten te ontmoeten en écht te ervaren dat je niet enige bent.