Pillenpraat: mijn ervaringen na 1 jaar anti-depressiva

Even geen post dit keer over mijn moeilijke jeugd, maar eentje over anti-depressiva. Niet dat het er niets mee te maken heeft want ik weet zeker dat mijn jeugd van invloed is geweest op het ontstaan van mijn psychische klachten. Op dit moment slik ik ongeveer 1 jaar anti-depressiva en ik vond het daarom een goed moment om eens terug te kijken op wat het voor mij heeft gedaan. Dit deel ik dan ook graag met jullie. Ook vertel ik meer over de daglichtlamp die ik heb aangeschaft.

Doorverwijzing naar specialistische ggz

Zoals je in mijn andere posts kunt lezen, ben ik sinds mijn 20ste erg gevoelig geworden voor angst en depressie. Na een aantal therapieën te hebben geprobeerd en meerdere psychologen te hebben gesproken in de afgelopen jaren voelde ik me nog steeds niet echt geholpen. Ik wilde van deze gevoelens af en trok daarom aan de bel bij de huisarts; ik wilde anti-depressiva proberen. Ze ging er niet mee akkoord dat ik alleen medicatie wilde proberen, het zou beter zijn als ik ook nog een therapie zou starten. Ik begreep haar op zich wel, maar stond zeker niet te springen om weer een therapie te starten. Maar goed, ik kreeg nu een doorverwijzing voor specialistische ggz i.p.v. basis ggz en meldde mij aan bij ‘PSYQ’. Na een wachtlijst van ongeveer 4/5 maanden kon ik daar terecht.

Mijn voorkeur voor pillen

Bij mijn intake bij PSYQ sprak ik direct mijn voorkeur voor medicatie uit. Ik voelde me namelijk een beetje moedeloos want wat had nou concreet wél gewerkt tot nu toe? Nog niets! Misschien dat in medicatie dus wel de oplossing lag dacht ik. Een SSRI (Selective Serotonin Reuptake Inhibitor) kan namelijk werken als je last hebt van angsten en depressies wist ik, en dat waren precies de twee dingen die ik wilde aanpakken. Het voelde voor mij daarom als een soort van ‘laatste redmiddel’. Stel je voor dat het super goed zou werken en dat ik het nooit had geprobeerd (!) dacht ik. Ik sprak me daarom sterk uit over mijn voorkeur voor anti-depressiva.

Combinatie met therapie

Al snel werd duidelijk dat ik niet alleen medicatie voorgeschreven zou krijgen. Het mocht, maar dan moest ik ook therapie gaan volgen. Helaas werkte de exposure therapie voor mijn sociale angsten waar ik aan deelnam helemaal niet voor mij en stopte ik er na 2 sessies al mee. Voor iets anders stond ik niet echt meer open. Ik had namelijk naast exposure therapie in het verleden ook al CGT en EMDR geprobeerd, zonder succes. Omdat ik geen therapie meer had, bleef ik dus alleen bij mijn psychiater, die mij gelukkig wel de medicatie wilde voorschrijven. Mijn draaglast was op dat moment zo groot, dat ik enorm blij was dat ik iets nieuws mocht gaan proberen. Al snel haalde ik mijn pillen op bij de apotheek en nam ik ze iedere ochtend braaf in; kom maar door!

Fluoxetine it is; van 10 naar 20 mg

Uiteraard had ik al het e.e.a. opgezocht over de verschillende anti-depressiva medicatie online. Ik was lichtelijk verbaasd na het lezen van een aantal horror verhalen, maar mijn nuchtere ik startte alsnog met goede moed. Van mijn psychiater kreeg ik fluoxetine, zij had daar namelijk goede ervaringen mee en dit zou mij waarschijnlijk niet laten aankomen, terwijl dit wel het geval is bij sommige andere SSRI’s. Kleine noot, ik ben inderdaad niet aangekomen. 😉 Verder had ze me van te voren goed op de hoogte gesteld van de mogelijke bijwerkingen en dus verbaasde het me niet dat ik mij de eerste paar dagen wat vreemd voelde. Ik had last van wat hoofdpijn, voelde me soms een beetje wazig en misselijk, maar overall viel het me alleszins mee. Een aantal weken later besloten we dosis op te hogen van 10 mg naar 20 mg. Ik voelde namelijk niet echt een bijzonder verschil in mijn stemming of angsten en mijn lichaam kon het medicijn gelukkig goed verdragen. Weer was ik benieuwd of ik nu dan echt iets wonderlijks zou gaan voelen.

Heeft het nou echt geholpen?

Inmiddels zijn we bijna een jaar verder en slik ik nog steeds 20 milligram fluoxetine. Ik vind het lastig om te zeggen of het me echt heeft geholpen, ik voel namelijk geen significant verschil met ervoor. Maar, dat moet ik wel zeggen, ik heb zelden meer een slechte dag. Een andere reden welke het ook lastig maakt om te zeggen of de pillen werken, is dat ik inmiddels niet meer dezelfde baan heb als vorig jaar. Daar ging het namelijk op een gegeven moment bijna niet meer want ook vond ik het niet leuk en dus stopte ik. Vervolgens ging ik een halfjaar reizen en inmiddels doe ik een poging om voor mezelf te beginnen. Het is dus moeilijk te zeggen of de medicatie daar verantwoordelijk voor is, want er zijn ook andere dingen veranderd in mijn leven. Wat mij betreft geen wondermiddel dus, maar het ‘zwarte randje’ is er voor mij wel vanaf; geen plotselinge huilbuien meer en ook kom ik niet meer moeilijk uit mijn bed. De toekomst zie ik ook weer veel rooskleuriger in dan eerst. 🙂

De daglicht lamp

Wat mij naast mijn medicatie specifiek in de winter helpt is mijn daglichtlamp, ook wel lichttherapie lamp genoemd. Dit is een lamp met fel wit licht waar je een tijdje dagelijks even voor gaat zitten. Veel mensen gebruiken de lamp in de ochtend, maar ik gebruik ‘m graag aan het einde van de middag. In de winter heb ik namelijk eerder moeite om wakker te blijven, dan dat ik moeite heb om uit bed te komen. Als je voor de lamp zit kun je gewoon een boek lezen werken of iets anders doen. Je hoeft niet in de lamp te kijken. Het witte licht van de lamp draagt bij aan een betere stemming, meer energie en een betere nachtrust. Kortom, ideaal om je winterdip aan te pakken. De effectiviteit van lichttherapie is bovendien wetenschappelijk bewezen. Dat haalde mij ook over om er eentje aan te schaffen. Na wat vergelijken hier en daar heb ik uiteindelijk deze lamp gekocht. Deze is zeer betaalbaar, doet hetzelfde als vele anderen en heeft drie verschillende standen. Ik ben er erg tevreden mee en pak ‘m er op de donkere winterse dagen regelmatig bij. De lamp zorgt ervoor dat ik ’s avonds wat meer energie heb en ook voelt mijn stemming in het algemeen wat minder zwaar. Wat ook een pluspunt is, is dat de lamp makkelijk mee te nemen is. De lamp heeft namelijk ongeveer het formaat van een tablet. Heel handig!

Afbouwen is toch wel spannend

Nu ik weer lekkerder in mijn vel zit denk ik al wel eens aan afbouwen. Ook omdat ik wel geloof dat SSRI’s eigenlijk best wel een beetje rotzooi zijn en ik meer geloof in een holistische aanpak, oftewel ook kijken naar andere onderdelen van mijn leven. Onlangs ben ik weer gestart met de sportschool waar ik ook yoga en meditatie doe zodat ik kan leren ontspannen, aangezien ik vaak ‘aan’ sta. Daarnaast eet ik (meestal) gezond, onderneem ik dingen met de mensen waar ik van hou en neem ik genoeg rust. Toch vind ik het wel spannend om af te bouwen, maar dat zit misschien grotendeels tussen mijn oren. Vooral ben ik bang voor lichamelijke onrust, denk aan hartkloppingen en een opgejaagd gevoel. Door het gebruiken van fluoxetine heb ik namelijk wel het idee dat dat is verminderd. Als je lichaam rustig is wordt je hoofd dat ook. Het afbouwen laat ik denk ik ook nog even wachten totdat ik ook qua werk weer routine heb gevonden. Uiteraard zal ik dat dan doen in overleg met mijn huisarts. Voor nu dus nog maar even aan de pilletjes!

Slik jij of heb jij anti-depressiva geslikt? Zo ja, wat zijn jouw ervaringen met dit soort medicatie? Ik ben heel benieuwd!