Ik wou dat Stef Bos mijn vader was is een autobiografie geschreven door Gloria van Breukelen. Gloria (30) is een KOPP/KOV-kind (Kind van Ouder met Psychische Problematiek en Kind van een Ouder met Verslaving), ze groeide op met een alcoholverslaafde vader en een depressieve moeder. Omdat Gloria en ik bijna even oud zijn, was ik erg benieuwd naar het boek. Wat heeft zij meegemaakt en hoe staat zij nu in het leven?
Het verhaal begint bij de vroege jeugd van Gloria. Aan deze tijd heeft Gloria veel leuke herinneringen. Ze woonden in een fijn huis en ze was een echt vaderskindje. Maar nadat ze verhuisd zijn lijkt Gloria steeds beter door te hebben wat er thuis aan de hand is. Haar vader sluit zich alleen maar op in zijn kantoor en haar moeder lukt het – ondanks de pogingen van Gloria – niet om de moederrol op te pakken. Ondanks dat het ook zo zo’n voordelen heeft, doet het Gloria pijn dat haar ouders weinig naar haar omkijken.
Gloria vindt het moeilijk om thuis los te laten omdat haar ouders niet voor zichzelf lijken te kunnen zorgen, maar gaat toch op zichzelf wonen. Hier komt ze erachter dat ze eigenlijk helemaal niet weet hoe je voor jezelf moet zorgen. Hierna volgt een jarenlange zoektocht naar liefde en erkenning, die zich o.a. uit in heel hard werken en een groot verlangen naar mannelijke aandacht. Pas als Gloria’s vader overlijdt ontstaat er ruimte voor reflectie en komt ze er steeds beter achter wat haar écht gelukkig maakt.
Gloria doorbreekt taboes door goudeerlijk over haar vroegere thuissituatie en eigen struggles te schrijven. Onze verhalen lijken bizar veel op elkaar ben ik achter gekomen. Zo was ik – net als Gloria – ook iemand die thuis aan mijn moeder vroeg of we niet aan tafel konden eten, en ook ik groeide op als bonuskind in andere gezinnen. Het is nog altijd fijn om herkenning te vinden in verhalen van anderen, het maakt dat ik mij minder alleen voel.
Ik wou dat Stef Bos mijn vader was is een eerlijk en krachtig verhaal en biedt herkenning en hoop aan iedereen die zich hierin herkent. Gloria schrijft vlot en met humor, hierdoor leest het prettig en heb je het gevoel alsof Gloria één van je vriendinnen is. Haar verhaal laat zien dat je compassie voor jezelf mag hebben, ook al is het gemis van je ouder(s) soms nog steeds aanwezig. Met haar boek heeft ze mij echt weten te raken.
Als je benieuwd bent naar het levensverhaal van een jongvolwassen KOPP/KOV, dan kan ik je echt aanraden om dit boek aan te lezen. Omdat Gloria goed op zichzelf kan reflecteren kan het je, naast herkenning, ook nieuwe inzichten opleveren. Je kunt het boek bestellen via www.ikwoudat.nl of via bol.com.