Hoe kun je een goede moeder zijn als je zelf nooit de moeder had die je had willen hebben? Ik heb er werkelijk mijn pannetje over gebroken! Wat voor een moeder had ik dan willen hebben en wat heb ik dan gemist? Ik wist al heel goed hoe ik het niet wilde, dus wezenlijk wist ik dan ook exact hoe ik het wél wil. Wees die moeder die je zelf altijd hebt gemist. Goed. Duidelijk verhaal. Dat is de eerste stap in hoe ik het aan moest pakken. Dus we zetten op 1:
Wees die moeder die je zelf altijd hebt gemist
Kom ik bij het volgende: wat heb ik dan precies gemist?! Ja, als ik het verlangen en de vragen die dat oplevert voor mezelf uit ga pluizen, dan blijkt het ineens een stuk ingewikkelder dan ik dacht. Dus het volgende wat ik voor mezelf helder moet krijgen is.
Wat heb ik dan gemist?
Voor mij was dat veiligheid. Maar ook onbezorgd en onbevangen kind kunnen zijn, want ik heb me altijd heel verantwoordelijk gevoeld en schuldig. Bij alles wat ik deed en bij alles wat ik voelde. Omdat allemaal te kunnen behapstukken, ontwikkelde ik een overlevingsmechanisme. In dat mechanisme lagen al die struggles verpakt. Dus als ik dan alles samenvat en tot de kern van de vraag wil komen, dan zou het antwoord uiteindelijk zijn: opgroeien zonder overleven. In dat overleven zit alles waar ik het moeilijk mee had. En dat is een aanzienlijk stuk! Het staat hier heel mooi, kort, bondig en beknopt, maar schijn bedriegt. Dat overlevingsmechanisme beslaat een heel groot gebied van mijn zijn.
Maar hiermee komen we al een stukje dichterbij de moeder die ik zelf wil zijn. Ik wil mijn kinderen een jeugd geven waarin zij onbezorgd kind kunnen zijn en niet hoeven te overleven.
Dan ontstaat de volgende vraag:
Hoe kan ik mijn kinderen een jeugd geven waarin zij niet hoeven te overleven?
Als ik dan aan mezelf refereer, naar mij als kind, dan zou dat voor mij zijn dat mijn moeder gelukkig was. Als het met mijn moeder goed ging, dan ging het met mij ook goed en dan vallen al die elementen van verantwoordelijkheidsgevoel en schuldgevoel ook weg en daarmee meteen ook het overlevingsmechanisme. Dat is een wisselwerking. Bam! Een heel belangrijk aspect!
Dat betekent voor mij dat het voor mij van belang is dat het goed blijft gaan met mij en dat ik gelukkig ben, goed in mijn vel zit. Ik moet er daarom als moeder voor zorgen dat het goed blijft gaan met mij. Heel belangrijk
Hej, maar eh… dat is best een lastige! Want hoe doe je dat dan wanneer je nooit hebt geleerd om jezelf op de eerste plek te zetten? Dus, nog een vraag die beantwoord moet worden:
Hoe zet je jezelf als moeder op de eerste plek?
Ha, ja, dat is een hele goeie. Nu gaan er ineens twee processen door elkaar heen lopen. Als ik voor mezelf spreek, was dit voor mij in ieder geval een helse worsteling! Het is me gelukt hoor. Heel hard heb ik gestreden om mezelf op de eerste plek te krijgen en toen ik moeder werd gebeurde er iets geks. Of nou ja, eigenlijk is het niet meer dan logisch. Zo weet ik nu. Nadat ik moeder was ontdekte ik dat het me niet op natuurlijke wijze afging om mijn kinderen op de eerste plek te zetten. Want dat hoort toch? En dat gaat toch vanzelf? Dat bleek bij mij net iets ingewikkelder, het ging niet vanzelf. Sterker nog, dit is iets waar ik heel erg bewust mee om moet gaan. Nog steeds. Nu is dat oké, maar ik heb het hier echt heel erg moeilijk mee gehad. Ik heb nu de balans gevonden en ontdekt dat ik die eerste plek prima kan delen met mijn kinderen. En soms, dan plaats ik mezelf keihard in mijn eentje op die eerste plek. Waarom? Omdat ik dat nodig heb om weer op te laden en er voor te zorgen dat het goed met mij blijft gaan en daarmee ook met mijn kinderen. Meer hierover lees je hier.
Sta jezelf toe sommige aspecten van het moederschap moeilijk te vinden
Ik denk dat wanneer je deze vragen helder hebt voor jezelf en je daar goed bij voelt, je al een heel scherp beeld kunt schetsen hoe jij als moeder wilt zijn. Ook wanneer je geen voorbeeld hebt gehad en niet die moeder hebt gehad waar je altijd zo naar hebt verlangd, is het mogelijk om zelf wel een goede moeder te zijn. Ik zou bijna zeggen; ‘’juist dan’’! Maak gebruik van het gegeven dat je heel goed weet hoe je het niet wilt, zet dat in als kracht en dan zul je zien dat er geen valkuilen zijn, maar dat alles voor je open ligt. Het feit dat je onzeker bent over, of je wel een goede moeder kunt zijn, is op zich al het bewijs dat dit zo is. Anders zou het je niets uitmaken. Wees lief voor jezelf en sta jezelf toe sommige aspecten van het moederschap moeilijk te vinden en neem het jezelf niet kwalijk wanneer blijkt dat niet alles als natuurlijk bij je gaat. Dat heeft een reden en komt ergens vandaan, vergeet dat nooit. Je doet het niet expres. Ik denk dat veel dingen voor mij een stuk makkelijker zouden zijn geweest, als ik het mezelf maar toe had gestaan en berusting had in bepaalde worstelingen. Gelukkig lukt me dat nu, al zijn er nog steeds dagen dat dit me verdrietig maakt. En zelfs dat omarm ik nu. Het is goed, ik ben goed en weet je wat het mooie is? Mijn kinderen genieten een onbezorgde jeugd! Ja, soms wel met een moeder die het zelf soms ook best weleens lastig heeft, maar als dat alles is, dan ben ik een gelukkig mens en een tevreden moeder!
