In een eerder blog scheef ik al eens over de lastigheden in relatie tot anderen die ik als KOPP/KOV ervaar. Met momenten worstel ik er nog wel eens mee en ben mee, zowel thuis als werk gerelateerd.
Verbinding
Wanneer ik Google naar de definitie van verbinding staat er het volgende: Verbinding is volgens schrijfster Brené Brown de energie die bestaat tussen mensen wanneer zij zich gezien, gehoord en gewaardeerd voelen. Het gaat om kunnen geven en ontvangen zonder oordeel en steun en kracht ontlenen aan de relatie. Laat dat nou hetgeen zijn dat bij mij niet vanzelf is gegaan. De balans tussen geven en nemen is tijdens mijn jeugd enorm verstoord geweest. Het accent lag voornamelijk, nou zeg maar bijna altijd op geven. Geven en nooit was het genoeg, nooit was de ander tevreden en verzadigd. Nooit was het potje gevuld en er iets over voor mij.
Gezien, gehoord en gewaardeerd voelen zijn ook elementen die bijna tot niet ervaren zijn. En steun en kracht uit een relatie halen kan ik me ook niet herinneren. Geen wonder dat verbinden vanuit de basis niet goed ontwikkeld is. Maar hoe doe je dat dan als volwassenen? Als dingen niet vanzelf gaan ga ik ze altijd opzoeken en ontrafelen. Wat zijn de ingrediënten. Ik heb mijn antwoorden gevonden in boeken van Brene Brown, Els van Steijn en Phillippa Perry.
Zoektocht
Ik heb alle ingrediënten in huis, dat weet ik zeker. Ik kan voornamelijk geven, ontvangen vind ik lastig. Niemand hoeft voor me te zorgen dat kan ik zelf prima. Gezien voel ik me niet snel. Heb altijd het idee dat ik een tandje bij moet zetten om gezien en gewaardeerd te worden. En gehoord voel ik me ook niet altijd. Steun en kracht in een relatie, dat hoeft niet, ik ben zelf krachtig genoeg om alles zelf op te lossen. Lange tijd heb ik niets gesnapt van relaties. Maar ligt het probleem dan bij de ander of bij mij?
Verhoudingen
Ik denk dat het net als bij koken of bakken om de juiste ingrediënten en verhoudingen gaat. Denk maar aan een recept, wanneer je alleen de ingrediënten hebt en de verhoudingen kloppen niet mislukt het vaak.
Wegen
Ik denk dat het belangrijk is om de boel te gaan wegen. Niet letterlijk natuurlijk… Maar staat geven in verhouding tot ontvangen? In mijn geval niet, voor mij is het zaak om te leren ontvangen, mensen die willen helpen/ delen/ geven toe te laten. Geven aan anderen gaat vanzelf, soms tot ik zelf ben uitgeput en dan nog zijn er mensen die meer vragen. Het kan ook zo zijn dat ik dit soort mensen sneller opzoek of dit trigger in mensen doordat het een tweede natuur van is geworden. Hier ben ik me wel steeds bewuster van. Ik kijk dat als ik dingen geef, ik ook iets terug krijg. Of ook mijn voordeel heb van de relatie, zodat het niet alleen op geven gebaseerd is.
Gezien word ik wel, alleen ik denk altijd dat ik bergen moet hebben verzet totdat iets goed is. Sommige mensen doen minder en krijgen complimenten bij de vleet. Ik heb me hier vaker over verwonderd. Eerder zelf tevreden zijn en stil staan bij je prestatie is belangrijk. En natuurlijk goed is goed genoeg.
Gehoord worden, ik word wel gehoord maar ik blijk vragen of verzoeken altijd zachtjes te doen, zo voorzichtig mogelijk, om de ander maar niet te belasten. Soms hebben mensen niet eens door dat ik iets gevraagd heb of dat het zo belangrijk voor me was. Natuurlijk wilde ze helpen, meedenken of ondersteunen alleen hoorde ze niet wat mijn vraag was. Tja ik heb dat met vallen en opstaan moeten leren en nog steeds gaat dat niet vanzelf.
Gewaardeerd voelen, tja als ik eerlijk ben hoor ik dit niet altijd. Vergeet ik een compliment en hoor voornamelijk kritiek of dat wat niet goed is. Altijd handig als mijn man of een collega meeluistert en me na een gesprek eraan kan herinneren aan wat goed was, een compliment was. Oprecht ben ik het vaak vergeten en help dit om me aan de positieve dingen te herinneren. Hier fleur ik soms echt van op.
Steun en kracht uit een relatie halen zal ook betekenen mezelf kwetsbaar opstellen, leunen op de ander. Lange tijd heb ik hier geen gebruik van gemaakt, ik had geen idee hoe ik het moest doen. Kon ik wel op de ander rekenen? Vertrouwen is hierbij nog zo’n ding dat vanuit mijn jeugd niet vanzelfsprekend was. Wanneer ik op de ander zou leunen, gebeurde het dan wel op de juiste manier? Ik heb mijn mate van controle en perfectionisme met kleine stapjes leren loslaten. Er zijn meerder wegen die naar Rome leiden en ook mijn manier is niet altijd de beste, handigste of meest relaxte.
Gewicht
Ik heb al wat geworsteld in werk- en privé relaties om de juiste verhoudingen voor mezelf en de ander te vinden. Ik ben gewoon getrouwd en heb twee kinderen en een baan. Mocht je denken dat ik er helemaal niets van snap, dat is ook niet waar. Het gaat om de mate van en waarin.
De relaties thuis en op het werk gaan prima, alleen ben ik in de verbinding met beide soms te veel in de rol van kind richting ouders gestapt en gaan zorgen en compenseren. Ik wilde in beide gevallen niet dat mijn partner of kinderen iets te kort kwamen en ben flink gaan geven. Met vallen en opstaan kwam ik er achter dat dit prima was, maar niet in de juiste verhouding. In beide gevallen ben ik gaan wikken en wegen en zijn er prachtige recepten ontstaan voor fijne relaties met een goede verbinding. En soms, soms denk ik het recept van buiten te weten en moet ik toch weer even gaan afwegen om de juiste verhoudingen terug te krijgen en zelf te kunnen genieten van mijn eigen recept.
Ik ben heel erg benieuwd of dit herkenbaar is voor jullie? Gaat het vanzelf? Was of is het nog steeds een zoektocht?
Wees lief voor jezelf, het is niet iets waar je de ruimte voor heb gekregen om op een veilige en goede manier te ontdekken.
Mijn basis recept is:
- 250 gram gezien gehoord en gewaardeerd voelen & 250 gram de ander zien horen en waarderen
- 250 gram Geven & 250 gram Ontvangen .
- 250 gram Kwetsbaar durven opstellen, leunen en voor je laten zorgen & 250 gram De ander steun geven, laten leunen en zorgen voor de ander.
- Vertrouwen: 150 gram afspraken nakomen & 150 gram zelf afspraken nakomen.
- Snufje compassie voor jezelf omdat je nog niet alles weet en vanzelf gaat.
- Vleugje geduld, tijd doet wonderen.
- De rest kan zelf ingevuld/ aangevuld worden naar eigen smaak.
Veel liefs
Laura